De podiumbeesten van rebellencollectief Pynarello zijn weer los. Met hun kenmerkende bravoure brengen ze een programma dat bruist van energie en emotie. In die categorie blijken Beethoven en Bruinsma een prima combinatie, naast een gloednieuwe liedcyclus van Thomas Beijer die voortkomt uit de tijd dat iedereen zich gedeisd moest houden.
Beethoven experimenteerde met verschillende compositietechnieken voor zijn 11e strijkkwartet wat een wervelwind aan muzikale emoties opleverde. Pynarello maakte een eigen arrangement voor strijkorkest.De tijdloze kwaliteit van muziek van Beethoven sluit voor ons naadloo…
Lees verder
De podiumbeesten van rebellencollectief Pynarello zijn weer los. Met hun kenmerkende bravoure brengen ze een programma dat bruist van energie en emotie. In die categorie blijken Beethoven en Bruinsma een prima combinatie, naast een gloednieuwe liedcyclus van Thomas Beijer die voortkomt uit de tijd dat iedereen zich gedeisd moest houden.
Beethoven experimenteerde met verschillende compositietechnieken voor zijn 11e strijkkwartet wat een wervelwind aan muzikale emoties opleverde. Pynarello maakte een eigen arrangement voor strijkorkest.De tijdloze kwaliteit van muziek van Beethoven sluit voor ons naadloos aan op de muziek van Nederlandse topmusici Thomas Beijer en Jeffrey Bruinsma. Thomas schreef zijn liedcyclus ‘A lock without a key’ met het leven in Corona-tijd als inspiratie voor sopraan Laetitia Gerards. Jeffrey is een Pynarelli vanaf het eerste uur. Als violist, componist en arrangeur kent hij het collectief van binnenuit. In zijn Pynarello arrangementen weet hij elke keer op een uitdagende manier onze grenzen te verleggen. Zijn Milk it Punk suite rockt de pan uit!
Tijdens de lockdown besloot actrice, theatermaakster en schrijfster Nhung Dam te gaan wandelen. Met het aantal afgelegde kilometers zou ze op Sicilië zijn aangekomen, in werkelijkheid is ze Amsterdam niet uit geweest. Maar haar coronawandelingen leverden wel een “hartverwarmende solo” op, aldus de Volkskrant.Â
Nhung ging lopen om verdriet te verwerken en angsten te bezweren en ontdekte dicht bij huis zoveel schoonheid die ze normaal nauwelijks opmerkte. Dat gebruikte ze voor een indrukwekkende, eigenzinnige voorstelling over zoeken naar geluk, over leven, onmacht en schoonheid. “Een hartverwarmende solo.â€Â
Nhung ging wandelen om verdriet te verwerken en angsten…
Lees verder
Tijdens de lockdown besloot actrice, theatermaakster en schrijfster Nhung Dam te gaan wandelen. Met het aantal afgelegde kilometers zou ze op Sicilië zijn aangekomen, in werkelijkheid is ze Amsterdam niet uit geweest. Maar haar coronawandelingen leverden wel een “hartverwarmende solo” op, aldus de Volkskrant.Â
Nhung ging lopen om verdriet te verwerken en angsten te bezweren en ontdekte dicht bij huis zoveel schoonheid die ze normaal nauwelijks opmerkte. Dat gebruikte ze voor een indrukwekkende, eigenzinnige voorstelling over zoeken naar geluk, over leven, onmacht en schoonheid. “Een hartverwarmende solo.â€Â
Nhung ging wandelen om verdriet te verwerken en angsten te bezweren. Zoals Confucius zei: de weg zelf is je bestemming. Onderweg kun je een ander mens worden, opnieuw kennismaken met jezelf. Nhung ontdekte dicht bij huis zoveel schoonheid die ze normaal nauwelijks opmerkte. Weilanden vol koolzaad en fluitenkruid, paaiende karpers, gierzwaluwen, gebrek aan plasplekken, rabarberjam die een boer te koop aanbiedt in een kraam langs de weg. Dat gebruikte ze voor een indrukwekkende, eigenzinnige voorstelling over zoeken naar geluk, over leven, onmacht en schoonheid. “Een prachtige tekst waarin treffende observaties en poëtische taal onverwacht uitmonden in banale anekdotes en lekker schaamteloze emoties.†(Theaterkrant)
Tekst: Koos Terpstra en Nhung Dam | regie: Koos Terpstra | spel: Nhung Dam
Website:Â nhungdam.com
Volkskrant★★★★- “Hartverwarmende soloâ€Telegraaf★★★★- “De tekst is sterk opgebouwd en geweldig mooi geschrevenâ€Scenes★★★★– “De tekst is origineel, sterk opgebouwd en vaak grappigâ€
Lees minder
De jongens van 155 willen bij elkaar zijn, dingen samen doen en weer een groep zijn, maar ze voelen geen enkele controle over de situatie. Het is alsof de vloer telkens onder ze vandaan wordt getrokken. Alsof iemand anders ze bestuurt met touwen en alsof mensen liever naar een scherm kijken dan naar hen. Wat is nog de waarde van een echte ervaring als je deze niet live kan delen? Hoe dicht moet je bij iemand zijn voordat het echt anders voelt dan een beeldscherm? De jongens gaan sowieso door tot het stuk is. Stuk gaat over de echtheid van de ervaring en de intensiteit waarmee je die beleeft.
 Dit stuk is een unieke mix van breakdance, fysieke komedie, live muziek, video en bizarre humor zoals je van 155 gewend bent.
Makers, performers: Erik Bos, Thomas Bos, Rein Luuring, Sam van EenbergenCh…
Lees verder
De jongens van 155 willen bij elkaar zijn, dingen samen doen en weer een groep zijn, maar ze voelen geen enkele controle over de situatie. Het is alsof de vloer telkens onder ze vandaan wordt getrokken. Alsof iemand anders ze bestuurt met touwen en alsof mensen liever naar een scherm kijken dan naar hen. Wat is nog de waarde van een echte ervaring als je deze niet live kan delen? Hoe dicht moet je bij iemand zijn voordat het echt anders voelt dan een beeldscherm? De jongens gaan sowieso door tot het stuk is. Stuk gaat over de echtheid van de ervaring en de intensiteit waarmee je die beleeft.
 Dit stuk is een unieke mix van breakdance, fysieke komedie, live muziek, video en bizarre humor zoals je van 155 gewend bent.
Makers, performers: Erik Bos, Thomas Bos, Rein Luuring, Sam van EenbergenChoreografie: Erik Bos
“Pielen, keten, slap ouwehoeren, eindeloos achter de computer zitten en onweerstaanbaar grappige ongein uithalen, met absurdistische humor en een tikkie lullige uitstraling als maf tegenwicht voor de glamoureuze glimlach waarmee ze hun plots opborrelende break- en b-boychoreografieën uitvoeren. (…) Stuk is even grappig als slim.†NRC ★★★★“Stuk is zo strijdvaardig en kwetsbaar, ingetogen en uitbundig.†Theaterkrant
Lees minder
Een uitbundige opera-ouverture van de Tsjech Bedřich Smetana zet de toon voor een vrolijk concert terwijl de jonge celliste Lidy Blijdorp soleert in Tsjaikovski’s Rococo variaties.
Wie ‘rococo’ zegt, zegt sierlijk, en dat is deze hypermelodieuze muziek zeker. Een cello ligt qua klank dicht bij de menselijke stem. Hier klinkt het instrument op zijn mooist. Zelfs de vaak wat brommerige Johannes Brahms toont zich hier van zijn meest opgewekte kant. Hij kondigde zijn Tweede symfonie aan als het toppunt van droefenis, maar dat was zelfspot. Het is zijn zonnigste orkestwerk, geen wonder, want de muziek ontstond tijdens een zomer in de Oostenrijkse natuur.
Dirigent: Martin SieghartCello: Lidy Blijdorp
Over de grote verbeeldingskracht van Theun de Vries gaat de eerstvolgende naar deze auteur genoemde lezing. Letterkundige en schrijfster Alpita de Jong is de spreker en de lezing wordt als altijd vanaf 19.30 uur gehouden in de Schierstins van Theun´s geboortedorp Feanwâlden.
De lezing heet dan ook ´Wat een verbeelding! Ontmoetingen met de hoogbejaarde Theun de Vries´. Mensen die de lezing willen bijwonen wordt gevraagd te reserveren. Zij dienen een bewijs van een coronatest of inentingsbewijs tegen corona te laten zien. Verdere informatie en reserveringen: www.schierstins.nl, [email protected] en tel. 0511-472937. De lezing wordt overigens georganiseerd door het Theun de Vries Genootschap.
Theun de Vries was al in de negentig…
Lees verder
Over de grote verbeeldingskracht van Theun de Vries gaat de eerstvolgende naar deze auteur genoemde lezing. Letterkundige en schrijfster Alpita de Jong is de spreker en de lezing wordt als altijd vanaf 19.30 uur gehouden in de Schierstins van Theun´s geboortedorp Feanwâlden.
De lezing heet dan ook ´Wat een verbeelding! Ontmoetingen met de hoogbejaarde Theun de Vries´. Mensen die de lezing willen bijwonen wordt gevraagd te reserveren. Zij dienen een bewijs van een coronatest of inentingsbewijs tegen corona te laten zien. Verdere informatie en reserveringen: www.schierstins.nl, [email protected] en tel. 0511-472937. De lezing wordt overigens georganiseerd door het Theun de Vries Genootschap.
Theun de Vries was al in de negentig toen letterkundige en schrijfster Alpita de Jong hem persoonlijk leerde kennen. Dat De Vries als schrijver en vertaler beschikte over de nodige verbeeldingskracht, spreekt voor zich. Maar die verbeeldingskracht bleek even belangrijk toen hij ouder werd en niet meer kon schrijven. Alpita de Jong, onder meer biograaf van Joost Hiddes Halbertsma, gaat in haar lezing in op wat Theun de Vries op hoge leeftijd vertelde en wat hij liet zien van zijn verbeeldingskracht. Alpita (Aaltje Pietertje) de Jong werd in 1962 geboren in Groningen, de thuistaal was Fries. Toen ze zes jaar was, verhuisde het gezin naar Voorschoten. Ze studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en Algemene Literatuurwetenschap in Leiden en volgde daarna een aanvullend programma Italiaanse Taal– en Letterkunde. Vanaf 1998 schrijft Alpita de Jong over Fries literaire onderwerpen. In 2000 publiceerde ze een bloemlezing van negen Italiaanse verhalen in het Fries, en in datzelfde jaar verscheen de grote historische prozabloemlezing Fries stamboek. 500 jaar proza uit Friesland, vertaald in het Nederlands.In 2003 was Alpita de Jong lid van de adviescommissie voor de Gysbert Japicxpriis. Vanaf 2000 maakte ze deel uit van verschillende literaire adviescommissies. Ze was werkzaam als docent Friese letterkunde en cultuurgeschiedenis aan de UvA en promoveerde daar in 2009 op een proefschrift over de Europese wetenschappelijke contacten van 19e-eeuwse Friese taalkundige en schrijver Joast Hiddes Halbertsma. Naast het schrijven van biografisch werk is Alpita de Jong vertaalster en schrijvend medewerker voor verschillende letterkundige instellingen. In 2018 publiceerde ze over Halbertsma een lijvige biografie. Zie ook de website https://alpitadejong.nl.
Lees minder
Wij zijn de overlevenden en nu er weer iets te beleven valt in de theaters, gaan we dat leven vieren ook, vindt Piepschuim, dat in zijn nieuwe muzikale cabaretvoorstelling het glas weer eens halfvol speelt. Roerige tijden vragen om een onstuimige en opbeurende voorstelling, dus laat jezelf vollopen met energie en lach de opgekropte spanning uit je lijf.
Wij zijn de overlevenden en nu er weer iets te beleven valt in de theaters, gaan we …
Lees verder
Wij zijn de overlevenden en nu er weer iets te beleven valt in de theaters, gaan we dat leven vieren ook, vindt Piepschuim, dat in zijn nieuwe muzikale cabaretvoorstelling het glas weer eens halfvol speelt. Roerige tijden vragen om een onstuimige en opbeurende voorstelling, dus laat jezelf vollopen met energie en lach de opgekropte spanning uit je lijf.
Wij zijn de overlevenden en nu er weer iets te beleven valt in de theaters, gaan we dat leven vieren ook, vindt Piepschuim, dat in zijn nieuwe voorstelling het glas weer eens halfvol speelt. Roerige tijden vragen om een onstuimige en opbeurende voorstelling, die je weer energie geeft en je het eentonige binnen-zitten doet vergeten. Onder het motto ‘Baat het niet dan schaadt het niet’ is er bij het duo ook deze keer weer genoeg te lachen, is het niet om het eigen onvermogen dan is het wel om Piepschuim. Dus laat jezelf vollopen met energie en lach de opgekropte spanning uit je lijf bij deze muzikale cabaretvoorstelling.
Muziek, teksten, zang, gitaren en toetsen: Cor Burger | spel, sax, klarinet, bas en percussie: Robbert Koekoek
Website:Â piepschuim.com
Lees minder
In een kijkdoos vol dieren, gevoelige snaren en goede bedoelingen maakt Theater Artemis van hele gewone dingen een dromerige ‘musical’. Een fabelachtige voorstelling met live zang en muziek over interne begeleiders, badmintonnen en net even anders zijn.
Een hond loopt iedere ochtend met twee dino’s naar haar basisschool. In de klas van meester octopus heeft ze veel lol, maar ook wat moeite met opletten. Een haai komt haar eens observeren in de klas. Hoe kunnen ze haar beter helpen? Moet ze niet eens gaan kijken op een andere school? Met knikkende poten stapt ze in het taxibusje van het nijlpaard. Hebben ze daar ook zo’n lieve meester? En hoe moet het in de lente met haar kinderfeestje?
In deze voorstelling ma…
Lees verder
In een kijkdoos vol dieren, gevoelige snaren en goede bedoelingen maakt Theater Artemis van hele gewone dingen een dromerige ‘musical’. Een fabelachtige voorstelling met live zang en muziek over interne begeleiders, badmintonnen en net even anders zijn.
Een hond loopt iedere ochtend met twee dino’s naar haar basisschool. In de klas van meester octopus heeft ze veel lol, maar ook wat moeite met opletten. Een haai komt haar eens observeren in de klas. Hoe kunnen ze haar beter helpen? Moet ze niet eens gaan kijken op een andere school? Met knikkende poten stapt ze in het taxibusje van het nijlpaard. Hebben ze daar ook zo’n lieve meester? En hoe moet het in de lente met haar kinderfeestje?
In deze voorstelling maakt Jetse Batelaan van hele gewone dingen een dromerige musical. Met dierenpakken, een echte hond en livemuziek. Hoe ziet ons leven eruit als we er van een afstandje naar kijken?
Regie Jetse Batelaan Spel Sieger Baljon, Tjebbe Roelofs, Nimuë Walraven, Anneke Sluiters Stem Leny Breederveld Muziek Keimpe de Jong Kostuums Liesbet Swings Scenografie Marloes en Wikke Lichtontwerp Bart van den Heuvel Regie-assistentie Lara van Hoof Met dank aan Arjen de Leeuw, TG Oostpool, Ronald Schinkelshoek, Adreas Suntop
Een gezongen fabel over een doodgewoon meisje van acht
Website:Â artemis.nl
Lees minder
